با توجه به نیاز به قابلیت حمل صندلی تاشو ، چه موادی برای ساختن چنین صندلی برای کاهش وزن و در عین حال دوام کافی بهتر است استفاده شود؟
با توجه به الزامات قابل حمل صندلی تاشو، انتخاب مواد بسیار مهم است. برای کاهش وزن با حفظ دوام کافی، در اینجا برخی از مواد مناسب وجود دارد:
آلیاژ آلومینیوم: آلیاژ آلومینیوم یکی از موادی است که معمولاً برای صندلی های تاشو استفاده می شود زیرا هم سبک و هم قوی است. چگالی آلیاژ آلومینیوم کم است، بنابراین صندلی تاشو بسیار سبک است و حمل آن آسان است. در عین حال، آلیاژ آلومینیوم استحکام بالایی دارد و می تواند وزن زیادی را تحمل کند و پایداری و دوام صندلی را حفظ کند.
فیبر کربن: فیبر کربن یک ماده با کارایی بالا است که به دلیل استحکام بالا و وزن سبک شناخته شده است. صندلی‌های تاشو فیبر کربنی ظرفیت تحمل بار بسیار خوبی دارند و از نظر وزن بسیار سبک هستند و برای مواردی که نیاز به حمل و استفاده مکرر دارند بسیار مناسب هستند.
پلاستیک های مدول بالا: برخی از مواد پلاستیکی با مدول بالا نیز برای استفاده در ساخت صندلی های تاشو مناسب هستند. این مواد پلاستیکی در عین سبک بودن نسبتاً استحکام و دوام کافی دارند. آنها را می توان از طریق قالب گیری تزریقی و سایر فرآیندها به اشکال و ساختارهای پیچیده تبدیل کرد تا نیازهای طراحی صندلی های تاشو را برآورده کند.
آلیاژ تیتانیوم: اگرچه آلیاژ تیتانیوم گران‌تر است، وزن سبک و استحکام بالا آن را به ماده‌ای ایده‌آل برای ساخت صندلی‌های تاشو با کیفیت بالا تبدیل می‌کند. صندلی های تاشو آلیاژ تیتانیوم نه تنها سبک وزن هستند، بلکه دارای دوام عالی و مقاومت در برابر خوردگی هستند.
عوامل دیگری مانند هزینه، قابلیت بازیافت و اثرات زیست محیطی باید در هنگام انتخاب مواد در نظر گرفته شوند. به عنوان مثال، برخی از مواد چوبی و بامبوی پایدار نیز ممکن است در نظر گرفته شوند، اما ممکن است از نظر استحکام و وزن با معاوضه‌های خاصی همراه باشند.
آلیاژهای آلومینیوم، فیبر کربن، پلاستیک های با مدول بالا و آلیاژهای تیتانیوم همگی مواد مناسبی برای صندلی تاشو هستند که می توانند وزن را کاهش دهند و در عین حال دوام کافی را حفظ کنند. متریال دقیق انتخاب شده به هدف صندلی، بودجه و الزامات طراحی بستگی دارد.
